E-10 z Answera się klei, ale czas wziąć się za coś ambitnego. Witam więc w mojej nowej relacji, a właściwie nibyrelacji. Dlaczego niby, myślę, że wyjaśnię to poniżej.
Od dawna interesuję się starymi samochodami wyścigowymi, zwłaszcza tymi, które ścigały się w przedwojennej serii Grand Prix, która jest ojcem Formuły 1. Moim marzeniem zawsze było posiadanie modelu jakiegoś bolidu z tamtych lat. Etap pierwszy już zrealizowałem, zdobywając za śmieszne pieniądze model Bugatti T-59, w skali 1/18, w stanie złomowym do remontu (właściwie prawie złomowym, bo model jest w 95% kompletny). Apetyt rośnie w miarę jedzenia, więc zamarzył mi się modele Mercedesa-Benza lub Auto-Uniona, jednych z najlepszych samochodów wyścigowych końca lat 30-tych. Co prawda można kupić ręcznie wykonywane, metalowe i co najważniejsze super dokładnie wykonane modele tych samochodów w skali 1/18, jednak wydatek rzędu 500-600zł, jakoś mnie nie przekonuje. Postanowiłem więc zbudować takie cudo od podstaw.
Wybór padł na Auto-Uniona typ D. Myślę, że samochód jest dobrze znany, ale gdyby ktoś o nim nie słyszał, zapraszam w odwiedziny do wujka Google. Mój model będzie wykonywany w skali 1/16 i ma przedstawiać samochód, w jednej z najmocniejszych wersji, nazwanej Doppelkompressor. Jak sama nazwa wskazuje auto było wyposażone w podwójny układ doładowania.
Wracając do modelu, na razie zaprojektowałem podstawowy szkielet. Model nie będzie posiadać silnika, z uwagi na brak szczegółowych zdjęć i planów. Zresztą najważniejszym powodem do niewykonywania silnika, było to, że gdyby miałbym go pokazać, musiałbym zdjąć jego pokrywę. Tym samym ciekawa linia karoserii zostałaby zachwiana przez wielką dziurę, za kabiną kierowcy. Obecnie pracuję nad mozolnym doklejaniem pozostałych elementów szkieletu. Chcę, aby szkielet był tak gęsty, jak to tylko możliwe. Jest to konieczne do prawidłowego naklejenia segmentów poszycia na wszelkie obłości i łuki, których jest tutaj sporo. Dzięki temu będę miał później ułatwione zadanie przy szpachlowaniu i szlifowaniu karoserii, w celu nadania jej odpowiedniego kształtu.
To tyle tego długiego, nudnawego wstępu. Czas na kilka zdjęć:
I jeszcze widok szkieletu na kołach (felgi choć mają odpowiednie rozmiary są tylko pożyczone na czas robienia zdjęć- postaram się, wraz oponami zrobić je samemu):
Jak wspomniałem jest to „nibyrelacja”. Nie obiecuję więc częstych uaktualnień relacji. Mało tego. Nie obiecuję również, że model w ogóle zbuduję do końca. Wszystko zależy od tego jak będzie mi wychodziła karoseria. Na razie powoli brnę dalej.
Pozdrawiam
--
a te ekstra kółeczka to skąd się wzięły? 
! Wierzę w ciebie PiterATS, dajesz 
