[/center]Projekt samolotu powstał w wyniku złożonego w 1933 roku, przez Ministerstwo Komunikacji, zamówienia na samolot pasażerski dla PLL LOT. Gdy projekt samolotu był już na ukończeniu i rozpoczęto budowę prototypu, Polskie Linie Lotnicze zakupiły samoloty Douglas DC-2. Zamówienie zostało anulowane, koszty prac pokrył Skarb Państwa zaś na bazie projektu postanowiono opracować bombowiec mogący zabrać do 1200 kg ładunku bomb. W tym samym czasie opracowywano projekt nowoczesnego bombowca PZL.37 Łoś i samolot PZL.30 miał stanowić zabezpieczenie na wypadek porażki projektu PZL. Z tego powodu miał on mieć bardziej tradycyjną konstrukcję w opozycji do nowatorskiego "Łosia".
Pierwszy prototyp oznaczony jako PZL.30B został oblatany w marcu 1936 co miało miejsce tylko na trzy miesiące przed pierwszym lotem PZL.37. Prototyp samolotu był poważnie zmodyfikowany, z uwagi na słabe osiągi. Zastosowano mocniejsze silniki (680 KM zamiast 400 KM) i cięższe, w pełni wciągane podwozie. Nie wzmocniono przy tym struktury wytrzymałościowej maszyny. Tak zmieniona wersja otrzymała oznaczenie PZL-30BII.
Samolot został zaakceptowany i postanowiono o produkcji nielicznej serii w fabrykach lubelskiej wytwórni LWS.
Została nadana mu nazwa Żubr i rozpoczęto przygotowania do produkcji 16 maszyn dla polskiego lotnictwa wojskowego. Po katastrofie prototypu PZL-30BII 7 listopada 1936 roku, spowodowanej błędami konstrukcyjnymi skrzydła, samolot został przebudowany. Nowy prototyp oznaczony jako LWS.6 otrzymał wzmocnioną konstrukcję płata oraz dwie wersje usterzenia pionowego - podwójną i pojedynczą. Pierwszy egzemplarz nowej wersji ukończono 7 XII 1937 r. Loty próbne w ITL rozpoczęto w styczniu 1938 roku. Modernizacja (głównie wzmocnienie konstrukcji płata poprzez pogrubienie użytej do budowy sklejki) spowodowała wzrost masy własnej samolotu, i zmniejszenie udźwigu maszyny - co stanowiło o fiasku całego projektu. Mimo to zamówiono wariant seryjny oznaczony LWS.6B który początkowo posiadał usterzenia pionowe wzorowane na PZL-30BII (później zmienione poprzez zwiększenie powierzchni i zmianę obrysu). Seria 15 bombowców została zbudowana w 1938 r.
Planowano także wodnosamolot jako wariant "Żubra" dla lotnictwa morskiego, jednak został on zarzucony wobec zbyt dużej masy samolotu w stosunku do jego małego udźwigu bomb.
Zainteresowanie bombowcem wyraziła Rumunia planując zakup 24 egzemplarzy. Zamówienie anulowano po katastrofie prototypu, w której zginęło dwóch rumuńskich oficerów.
Żubr był maszyną na tyle łatwą w pilotażu, że 7 IX 1939 dwóch mechaników przyleciało tym samolotem z lotniska polowego do Warszawy.
Żubr był jednym z nielicznych typów samolotu wykorzystywany przez Niemców.
Dane techniczne
Napęd 2 × Bristol Pegasus VIII
Moc 670 KM
Rozpiętość 18,5 m
Długość 15,40 m
Wysokość 4,0 m
Powierzchnia nośna 49,50 m²
Własna 4788 kg
Startowa 6876 kg
Prędkość maksymalna 341 km/h
Prędkość wznoszenia 6,8 m/s
Pułap 6700 m
Zasięg 750 km
Uzbrojenie
5 × karabinów maszynowych Vickers kaliber 7,9 mm
do 660 kg bomb
