Moderatorzy: ModTeam, Sekretarz
Po prosty nie pamiętam, żebym widział takową. A tak właściwie to niech ktoś madrzejsiejszy wypowie się na temat samego zimmerytu. Z tego co ja wiem to jest nakładane na pancerz w formie pasty. Więc skąd bierze się ten już niemalże legendarny wzorek i jego wszelakie odmiany? 
Skład Zimmeritu został zanalizowany przez C.S.A.R. i okazał się być następujący: jako spoiwo: octan poliwinylu 25%, materiał wypełniający: włókno drewniane 10%, siarczan baru 40%, siarczek cynku 10% ,barwnik: ochra 15% - dawał ciemno żółty kolor.
Powierzchnia czołgu nie musiała być przygotowana przed nałożeniem Zimmeritu, ale przeważnie pokrywano pojazd farbą antykorozyjną. Zimmerit nakładano w dwóch warstwach używając kielni z cienkiej blachy. Pierwszą warstwę o grubości 5mm pokrywano wzorem w kwadraty używając brzegu kielni, średni czas schnięcia warstwy 24 godziny, druga warstwa była cieńsza i zaznaczano na niej falowane linie metalowym grzebieniem. Perforacja Pierwszej warstwy Zimmeritu ułatwiała przyczepność warstwy drugiej, a perforacja drugiej warstwy dawała efekt kamuflujący i utrudniała przyczepność min.
Po nałożeniu obu warstw powierzchnia była utwardzana za pomocą lampy lutowniczej, zajmowało to przeciętnie godzinę na pojazd, bez problemu uzyskiwano wystarczającą twardość i trwałość. (Widziałem próbki starego Zimmertu, przypominały sprasowane trociny). Podczas procesu utwardzania, poprzez ogrzewanie lampą lutowniczą powierzchni usuwano rozpuszczalnik. Główną rzeczą na którą należało zwracać uwagę było nie pozostawienie miękkich miejsc na pojeździe z których Zimmerit mógłby odpaść, jeżeli nie zostały odpowiednio utwardzone. Wysuszenie Zimmeritu bez lampy zajmowało około osiem dni. Było to niepraktyczne, biorąc pod uwagę duże zapotrzebowanie na czołgi na froncie.
wymyślam głupoty, myje twarz żelem do włosów (nieświadomie) itp. 
