W ostatnim czasie zainteresowałem się depronowymi modelami do latania 3D i cwiczenia akrobacji. A ponieważ chcę powoli przesiąśc się z 1,5-2 metrowych motoszybowców na trenery i akrobaty o podobnych gabarytach, postanowiłem wykonac mocny, depronowy modelik.
Wybór padł na Extrę, jednak z powodu mojego zainteresowania rysunkiem technicznym i projektowaniem, najpierw własnoręcznie, metodą "kartki i ołówka" zaprojektowałem model na podstawie kilku fotografii samolotu.
Podstawowe dane techniczne modelu:
-rozpiętosc.....800mm
-długosc całkowita.....650mm
-szacowana waga modelu bez elektroniki.....100-150g
-waga z kompletnym wyposażeniem.....250-320g
Model miał spełniac kilka warunków:
- gotowe elementy do montażu miały zajmowac minimalną ilosc miejsca;
-model miał byc mocny, sztywny, stosunkowo odporny na zniszczenie;
- mial byc szybszy od motoszybowców, ale nie jak rakieta ;
-miał byc dosc prosty w pilotażu, w locie przewidywalny.
Pierwsza wersja modelu nie spełniła jednak jednego, bardzo ważnego założenia- sztywności konstrukcji. Model, choc wzmacniany włóknem szklanym, a właściwie skrzydła modelu, były niestety wiotkie, w związku z czym w trakcie lotu nurkowego lub pikowania w stronę Ziemi mogłyby się złożyc.
Dlatego zmieniłem nieco wstępny projekt modelu, a włókno szklane zastąpiłem profilami węglowymi o przekroju 5x1mm.
Druga i ostateczna wersja mojej autorskiej Extry spełniła wszystkie moje oczekiwania, w związku z czym postanowiłem (jeszcze z zeszlifowanej podkładki pod panele gr. 4,5mm) wykonac kilka egzemplarzy do testów. Wszystkie orczyki oraz wręgę pod silnik wykonałem z bardzo lekkiego i jeszcze bardziej mocnego laminatu gr. 0,8-1mm. Wzmocnienia węglowe na skrzydłach w okolicy SC oraz wzmocnienia depronowe (gr.3mm) na kadłubie. Popychacze z drutu stalowego 0 gr. 1mm i 1,5mm. Zawiasy z wyjątkowo mocnego przylepca chirurgicznego Omnifix elastic firmy Hartmann.
Regulator, odbiornik i akumulator mocowane na rzep, pod serwomechanizmy wykonałem otwory ze sklejkowymi wzmocnieniami. Ster wysokości również wzmocniłem sklejką 0,8mm.
Co do malowania, farba akrylowa z pigmentem nie sprawdziła się, w związku z czym modele wykonane z podkładki (z zeszlifowanymi rowkami) przy pomocy małego aerografu obustronnie pokryłem dwoma cieniutkimi warstwami białej emalii. Po tej czynności materiał stał się wyjątkowo odporny na rozdarcie, mocniejszy. Co do ozdobienia prototypu modelu, wykonałem je skromnie, nie przesadzając z kolorami i ilością nalepek, z folii. Do budowy modelu używałem dwóch rodzajów klejów: głownie Epidanu 53 oraz UHU Poor.
Proponowane wyposażenie modelu:
-silnik dowolny bezszczotkowy, o sile ciągu 500-600g (ok. 450g dla 7,4V);
-akumulator Li-Pol 400mAh 7,4V;
-3 serwa typu micro, 9g;
-regulator min 10A, zalecany 18 A lub więcej;
-śmigło 9x4,7; 9x6, 8x4,7; 8x6;
-aparatura dowolna, 4-kanałowa.
Widoczny na zdjęciach model jest już nieco sfatygowany (po kilku lotach).
Myślę, że model z powodzeniem może służyc do nauki i cwiczenia akrobacji, zarówno przez początkującego, jak i zaawansowanego modelarza, nie obawiając się o jego awaryjnośc w czasie lotu lub jego trwałe uszkodzenie np. w trakcie nie do końca udanego lądowania.