Od 1942 r. trwały intensywne prace nad udoskonaleniem samochodu terenowego GAZ-64. Liczne defekty konstrukcyjne, szczególnie w warunkach bojowych, zmusiły konstruktorów do wprowadzenia zmian m.in. dotyczyło to poszerzenia samochodu, przeniesienia środka ciężkości, innego rozwiązania przeniesienia napędu, udoskonalenia układu chłodzenia, a także zastosowanie większego rozstawu kół, protektorów (bieżników) terenowych. Pierwowzór w warunkach terenowych był niestabilny, miał tendencję przy większych przechyłach do przewrotek, układ napędowy i chłodzenia nie spełniał w większości przypadków oczekiwań. Niedostateczne chłodzenie, zwłaszcza na małych prędkościach, powodowało częste przypadki zacierania się silnika. Prace nad wyeliminowaniem wad pojazdu trwały do początku 1944 roku, kiedy to właśnie na bazie samochodu GAZ-64 po wielu próbach i zmianach powstał nowy samochód terenowy oznaczony GAZ-67.
Zamontowano w nim błotniki mocniejszy, 54 konny silnik z 4 stopniową skrzynią rozdzielczą. Racjonalnie rozłożono ciężar samochodu na obie osie. Kola zaopatrzono w opony nowego typu 7,00” x 16” o bieżniku terenowym, co zapewniało mu bardzo dobrą mobilność. Ciśnienie powietrza można było obniżać, co pozwalało skuteczniej pokonywać tereny błotniste i piaszczyste. Samochód mógł samodzielnie pokonywać brody o głębokości do 0,7 m. Napęd zastosowano na cztery koła za pomocą mechanizmów różnicowych, oraz przeniesienie napędu za pomocą przegubów C”ardana. Układ chłodzenia zmieniono stosując po raz pierwszy innowację - chłodnicę rurową, sześciorzędową o płaskich rurkach, a w celu zwiększenia powierzchni chłodzenia przylutowano do nich cienkie, miedziane płytki - radiatory. Dzięki tym udoskonaleniom pojazd pewnie i stabilnie poruszał się po frontowych drogach bez przegrzania silnika, przez dluższy czas mógł poruszać się z prędkością pieszych, natomiast na dobrej nawierzchni mógł rozwinąć prędkość maksymalną do 90 km/h. Bardzo dużą zaletą GAZ-a w porównaniu z amerykańskim Jeepem” było to, iż zastosowany silnik pracował na niedeficytowym gatunku etyliny o zawartości zaledwie 60-64 oktany. Wysoki prześwit GAZ-a oraz możliwość holowania przyczepy 800-1000 kg to kolejne jego zalety. W stosunku do GAZ-64 nowy GAZ-67 uległ też zmianom gabarytowym. Poszerzono go do 1690 mm oraz zwiększono rozstaw osi kół do 2100 mm, co pozwalało na pokonynanie większych przechyłów i stromizm terenowych. Pojazd z ciągłymi udoskonaleniami produkowany był do końca lat pięćdziesiątych.
DANE TAKTYCZNO-TECI-INłCZNE:
Długość: 3350 mm
Szerokość: 1690 mm
Wysokość: 1700 mm
Rozstaw osi: 2100 mm
Rozstaw kół: 1446 mm
Ciężar: 1320 kg
Jednostka napędowa: czterosuwowy, gaźnikowy, benzynowy
silnik o pojemności 3280 ccm i mocy
54 KM przy 2800 obr./min.
Prędkość maksymalna: 90 km/h (po szosie)
Zasięg:
Załoga: 500 km
Do modelu samochodu GAZ-679 opracowano dodatkowo model kartonowy powszechnie stosowanego w Armii Czerwonej ciężkiego karabinu maszynowego systemu MAXIM wz 1910, na dwukołowej podstawie systemu Sokolowa.
DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE:
Kaliber: 7,62 mm
Ciężar z podstawą 66kg
Szybkostrzelność praktyczna: 250-300 wystrzałów/min.
Donośność praktyczna: 1500 m
Prędkość początkowa pocisku: 800 m/s
Pojemność taśmy nabojowej: 250 naboi
Zacząłem od sklejenia (nie całkiem) kół:
Nie spotkałem się tu z problemem z którym nie można się uporać.
Potem zabrałem się za podłogę i to co pod spodem:
części 1 i 1a skleiłem za pomocą BCG, posmarowałem tylko nadbrzeża i parę kropel w środku. dzięki czemu się nie pofalowało.
Jak przykleiłem pozostałe elementy to nie trzeba wyjaśniać.
Niestety instrukcja nie wyjaśnia gdzie przykleić część 16 jakby ktoś wiedział to proszę o pomoc
Pozdrawiam
--
Spróbuję mu się nie dać.
Lubię takie szczere wpisy!
