. Model zacząłem kleić na początku grudnia zeszłego roku więc trochę czasu już trwa ale dzięki temu mam więcej od razu do pokazania. Ale wszystko po kolei. Model został zaprojektowany przez pana Łukasza Fuczka. Oto i okładeczka:
I krótka historia spisana z wycinanki;
Początek wojny na Pacyfiku przyniósł potrzebę posiadania w arsenale japońskiej floty powietrznej samolotów mogących zadawać znaczne rany amerykańskiej potędze. Aby móc realizować owe cele marynarka japońska spostrzegła potrzebę posiadania pokładowego samolotu zwiadowczego o dużym zasięgu i prędkości. Zamówienie zostało złożone w 1942 roku w zakładach Nakajima. Realizacja tego zadania była możliwa, choć nastręczała konstruktorom wiele problemów. Ostatecznie zdecydowano się zastosować już kilka sprawdzonych patentów w bombowcu B6N Kenzan. Aby nowa konstrukcja samolotu rozpoznawczego mogła operować z pokładów lotniskowców postanowiono zaadoptować jako silnik Homare. Dodano również bogatą mechanizację płata: sloty oraz kombinację klap Fowlera i klap krokodylowych.
Prototyp oblatano 15.05.1943, po czym wyszła niedostateczna moc silnika, który wymieniono w jednym z dalszych prototypów (ogółem zbudowano ich 23). Ostatecznie samolot po poprawkach wszedł do produkcji na początku 1944 roku jako pokładowy samolot zwiadowczy marynarki C6N1 Saiun Model 11. Wprowadzenie do akcji w lecie 1944 samoloty Saun dowiodły swych zalet i odegrały znaczącą rolę w końcowym okresie wojny. Dzięki dużej prędkości były praktycznie nieuchwytne dla alianckich myśliwców. Dowództwo marynarki japońskiej szybko zorientowało się w potencjalnych możliwościach tego udanego samolotu. Pewną liczbę samolotów wyposażono w 2 stałe działka 20 mm strzelające w przód do góry i w ten sposób powstał dwumiejscowy myśliwiec C6N1-S, przeznaczony głównie do zwalczania Superfortec B-29. Zaprojektowano również wersję torpedowo-bombową C6N1-B. Dwa prototypy wyposażono w silniki Homare 24 (1480 kW) i oznaczono C6N2. Miały one dać początek nowej wersji nocnego myśliwca C6N3-S, ale do jego budowy nie doszło. Do chwili zakończenia wojny zbudowano łącznie 463 samoloty wszystkich odmian.
Na samym początku troszkę zamarudzę na temat rysunków montażowych. Jest ich dużo ale niestety dla mnie praktycznie nic na nich nie widać. Albo pokazują rzeczy absolutnie rzeczywiste nawet dla laika albo nie pokazują nic, jest rysunek i brak opisu numeracji części albo jest ona powtórzona na kilku podobnych rysunkach kilkakrotnie a inna jej nie ma. Nie wiem czy dość jasno to opisałem. Ogólnie jest to sytuacja jakiej najbardziej nie lubię jeszcze z czasów szkoły czyli dochodzenie co autor miał na myśli tworząc, w tym wypadku te rysunki. No ale koniec marudzenia bo nie na tym to polega.
Standardowo zdjęcia są bez reklam.
Zdjęcia z pierwszego etapu. Tu nie napotkałem żadnych problemów i wszystko pasowało tak jak powinno. Kabina jak widać upchana jest nieźle i wygląda jak dla mnie fajnie, fakt że po zamknięciu niewiele będzie co widać ale od czego mam zdjęcia
. Trzeba zwrócić uwagę na zachowanie symetrii bo ze względu na specyfikę szkieletu ciągnie ona tył kabiny bardzo w dół.
Niestety przy oklejaniu powychodziły mi trochę szpary pomiędzy segmentami spowodowane tym co pisałem wcześniej, że szkielet bardzo ciągnie w dół tył a ja niestety nie opanowałem tego w odpowiednim momencie teraz jest już za późno. Trzeba bardzo zwracać na to uwagę przy oklejaniu wewnętrznymi ściankami kabinę.
Przy dalszych segmentach nie napotkałem żadnych problemów i wszystko pasowało. Jest to mój drugi model w którym robię oddzielne powierzchnie sterowe i dochodzę coraz bardziej do twierdzenia że jest to łatwiejsze niż oklejanie płatów jako całość (zawsze się namęczyłem aby oba wyglądały tak samo i się nie wichrowały). Zastanawiam się nad zostawieniem połączenia płatów poziomych bez oklejek oprofilowania płat-kadłub. Według mnie wygląda to ładniej niż z tym oprofilowaniem, tym bardziej że jest ono troszkę za krótkie (około 1 mm) i albo trzeba by dorabiać je z zapasu koloru co już nie jest tym samym albo jakoś szpachlować a tak jest idealnie spasowane bez najmniejszej szparki.
No i trafił się pierwszy poważniejszy zonk. Pierwsze segmenty są za duże w porównaniu do segmentu z kabiną, wręgi też do tego rozmiaru nie pasują. Po sklejeniu wszystkich 3 elementów przedniej części po trochu zacząłem odcinać po 1mm i w sumie wyszło, że trzeba odciąć 3 mm aby pasowało.
No to na razie zatrzymałem się na tym etapie i na dzisiaj będzie to wszystko. Aktualizacja wkrótce.
